Η φροντίδα των ηλικιωμένων μπορεί να θέσει διάφορα ηθικά διλήμματα που απαιτούν την προσεκτική εξέταση και τη λήψη αποφάσεων για την επίλυσή τους. Αρχικά, τα ενήλικα παιδιά μπορεί να βιώνουν αμφιθυμία ή αντικρουόμενα συναισθήματα, όπως είναι το αίσθημα ευθύνης, η ενοχή και η δυσαρέσκεια, σχετικά με την ανάληψη του ρόλου του φροντιστή των ηλικιωμένων γονέων τους. Στις περιπτώσεις αυτές, είναι σημαντικό να αναζητούμε στήριξη από μέλη της οικογένειας, φίλους ή ομάδες υποστήριξης για να μπορέσουμε να ανακουφιστούμε, να συζητήσουμε για τα αμφιθυμικά αισθήματα, να τα επεξεργαστούμε αλλά και να πάρουμε ιδέες για την ανάπτυξη στρατηγικών αντιμετώπισης.

Επιπλέον, μεγάλες διαφορές προκύπτουν στις αξίες, τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες μεταξύ γενεών που μπορεί να οδηγήσουν σε συγκρούσεις ως προς τον τρόπο που επιλέγουν είτε οι μεγαλύτεροι είτε οι νεότεροι να ζήσουν, αλλά και συγκρούσεις ως προς τη λήψη αποφάσεων για θέματα όπως η φροντίδα υγείας ή η ανατροφή των παιδιών. Χαρακτηριστικό και συχνό παράδειγμα που αφορά στην φροντίδα ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία ένα ενήλικο παιδί επιθυμεί να μετακομίσει ο γονέας του στο σπίτι του ή σε μια μονάδα μακροχρόνιας φροντίδας, καθώς με αυτόν τον τρόπο θεωρεί ότι θα λαμβάνει την απαραίτητη φροντίδα και θα παραμένει ασφαλής, καθώς θα διαμένει σε ένα πιο προστατευμένο και εποπτευόμενο περιβάλλον. Σε αντίθεση με αυτό, το άτομο μεγαλύτερης ηλικίας που επιθυμεί και αξιολογεί ως σημαντική την ανεξαρτησία και την αυτονομία του, αντιτίθεται στην άποψη του ενήλικου παιδιού. Ο ανοιχτός διάλογος, ο σεβασμός και η αλληλοκατανόηση μπορούν να θεωρηθούν απαραίτητα χαρακτηριστικά ώστε να επιλυθούν οι συγκρούσεις αυτές. Είναι ωφέλιμο να μην ξεχνάμε ότι η προοπτική του άλλου έχει αξία για τον ίδιο και βασίζεται στο αξιακό πλαίσιο μέσα στο οποίο το άτομο αυτό έμαθε να λειτουργεί. Έτσι, για την επίλυση των συγκρούσεων σημαντική τακτική είναι η προσπάθεια να αυξήσουμε τη συμφωνία μεταξύ γενεών, βρίσκοντας κοινό έδαφος και κάνοντας συμβιβασμούς, οι οποίοι όμως δεν έρχονται καθέτως ενάντια  σε όσα είναι σημαντικά για εμάς ή για το άλλο άτομο.

Αναφορικά με τον ρόλο των μελών μεγαλύτερης ηλικίας αλλά και τη φροντίδα τους, ο πολιτισμικός παράγοντας διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο. Στην Ελλάδα, κυριαρχούσε και συνεχίζει να είναι εδραιωμένο, σε μεγάλο βαθμό, το μοντέλο της εκτεταμένης οικογένειας, όπου τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας κατέχουν μια ουσιαστική θέση στο οικογενειακό πλαίσιο. Τα ίδια τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας συμμετείχαν και συμμετέχουν στην ανατροφή των νεότερων, και αντίστοιχα η φροντίδα των ίδιων αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί αρμοδιότητα κυρίως της μεσαίας γενιάς. Αυτή η διαδικασία «δούναι και λαβείν» χαρακτηρίζεται από τις αξίες της αλληλοβοήθειας, του σεβασμού απέναντι στους μεγαλύτερους και της αποδοχής τους αλλά και σε μια πίστη αναφορικά με τη δύναμη και την αδιαφιλονίκητη αξία του θεσμού της οικογένειας.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις εντός της οικογένειας και η ενίσχυση της διαγενεακής επικοινωνίας και συνεργασίας παραμένει καίριας σημασίας στη διατήρηση και ενίσχυση της υγείας και της ευημερίας των ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας σε μια οικογένεια. Παράλληλα, η ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των γενεών είναι σημαντικό στοιχείο για την προώθηση της αμοιβαίας κατανόησης, υποστήριξης και σύνδεσης μεταξύ των μελών μιας οικογένειας. Συνεπώς, προκειμένου να ενισχυθούν οι σχέσεις είναι σημαντικό να έχουμε στο νου μας ότι:

• Η οργάνωση κοινών δραστηριοτήτωνή και ευκαιριών για συνάντηση μεταξύ των μελών της οικογένειας είναι σημαντική για να καλλιεργηθούν οι σχέσεις. Η σύνδεση, ιδιαίτερα, με την αφορμή κοινών ενδιαφερόντων και χόμπι, μπορεί να διευκολύνει τη διαγενεακή επικοινωνία. Επιπλέον, η ενθάρρυνση δραστηριοτήτων που προάγουν τη συνεργασία και τη διαγενεακή μάθηση, όπως το μαγείρεμα, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμες.
• Η αφήγηση ιστοριώναπό τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας, στις οποίες μπορούν να μοιραστούν τις ιστορίες της ζωής τους, τις εμπειρίες και τη σοφία τους με τις νεότερες γενιές, μπορεί να συνδέσει τα μέλη μιας οικογένειας. Η ενθάρρυνση των παιδιών να κάνουν ερωτήσεις και να δείξουν γνήσιο ενδιαφέρον για να μάθουν για την οικογενειακή ιστορία και τις παραδόσεις, είναι, επίσης, σημαντικό να προωθείται.
• Το διαγενεακό χάσμα πολλές φορές μπορεί να φέρει συγκρούσεις ή και να διακόψει τη σύνδεση μεταξύ των μελών της οικογένειας. Συνεπώς, είναι χρήσιμο να προωθείται η ιδέα του σεβασμού για όλα τα μέλη της οικογένειας, με την εκτίμηση των απόψεων ο ένας του άλλου, ανεξάρτητα από τις διαφορές που μπορεί να προκύπτουν.
• Η ιδέα της αλληλοϋποστήριξης εντός της οικογένειας, όπου τα μέλη διαφορετικών γενεών μπορούν να βασίζονται ο ένας στον άλλον για βοήθεια και καθοδήγηση καλλιεργεί τις ευκαιρίες διαγενεακής επαφής. Ένα εργαλείο που μπορεί να ενισχύσει την κουλτούρα της αλληλοβοήθειας εντός της οικογένειας, μπορεί να είναι και η τεχνολογία, με την εκμάθηση των βασικών διαδικασιών από τους νεότερους προς τους μεγαλύτερους.
• Ο συλλογικός εορτασμός των οροσήμωναλλά και των παραδόσεων της οικογένειας αποτελεί σπουδαία ευκαιρία για τη σύνδεση της οικογένειας. Τα γενέθλια, οι γιορτές, τα πολιτιστικά αλλά και τα θρησκευτικά γεγονότα μπορούν να φέρουν κοντά τις γενιές, ενισχύοντας την αίσθηση της ενότητας της οικογένειας.

Η επίλυση των συγκρούσεων που προκύπτουν, με εποικοδομητικό τρόπο, ενθαρρύνει την ανοιχτή επικοινωνία, τον σεβασμό αλλά και την ανάπτυξη υγιών στρατηγικών διαχείρισης συγκρούσεων από τις οποίες μπορούν να ωφεληθούν όλες οι γενιές της οικογένειας.