Η φροντίδα των ηλικιωμένων μπορεί να θέσει διάφορα ηθικά διλήμματα που απαιτούν την προσεκτική εξέταση και τη λήψη αποφάσεων για την επίλυσή τους. Αρχικά, τα ενήλικα παιδιά μπορεί να βιώνουν αμφιθυμία ή αντικρουόμενα συναισθήματα, όπως είναι το αίσθημα ευθύνης, η ενοχή και η δυσαρέσκεια, σχετικά με την ανάληψη του ρόλου του φροντιστή των ηλικιωμένων γονέων τους. Στις περιπτώσεις αυτές, είναι σημαντικό να αναζητούμε στήριξη από μέλη της οικογένειας, φίλους ή ομάδες υποστήριξης για να μπορέσουμε να ανακουφιστούμε, να συζητήσουμε για τα αμφιθυμικά αισθήματα, να τα επεξεργαστούμε αλλά και να πάρουμε ιδέες για την ανάπτυξη στρατηγικών αντιμετώπισης.

Επιπλέον, μεγάλες διαφορές προκύπτουν στις αξίες, τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες μεταξύ γενεών που μπορεί να οδηγήσουν σε συγκρούσεις ως προς τον τρόπο που επιλέγουν είτε οι μεγαλύτεροι είτε οι νεότεροι να ζήσουν, αλλά και συγκρούσεις ως προς τη λήψη αποφάσεων για θέματα όπως η φροντίδα υγείας ή η ανατροφή των παιδιών. Χαρακτηριστικό και συχνό παράδειγμα που αφορά στην φροντίδα ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία ένα ενήλικο παιδί επιθυμεί να μετακομίσει ο γονέας του στο σπίτι του ή σε μια μονάδα μακροχρόνιας φροντίδας, καθώς με αυτόν τον τρόπο θεωρεί ότι θα λαμβάνει την απαραίτητη φροντίδα και θα παραμένει ασφαλής, καθώς θα διαμένει σε ένα πιο προστατευμένο και εποπτευόμενο περιβάλλον. Σε αντίθεση με αυτό, το άτομο μεγαλύτερης ηλικίας που επιθυμεί και αξιολογεί ως σημαντική την ανεξαρτησία και την αυτονομία του, αντιτίθεται στην άποψη του ενήλικου παιδιού. Ο ανοιχτός διάλογος, ο σεβασμός και η αλληλοκατανόηση μπορούν να θεωρηθούν απαραίτητα χαρακτηριστικά ώστε να επιλυθούν οι συγκρούσεις αυτές. Είναι ωφέλιμο να μην ξεχνάμε ότι η προοπτική του άλλου έχει αξία για τον ίδιο και βασίζεται στο αξιακό πλαίσιο μέσα στο οποίο το άτομο αυτό έμαθε να λειτουργεί. Έτσι, για την επίλυση των συγκρούσεων σημαντική τακτική είναι η προσπάθεια να αυξήσουμε τη συμφωνία μεταξύ γενεών, βρίσκοντας κοινό έδαφος και κάνοντας συμβιβασμούς, οι οποίοι όμως δεν έρχονται καθέτως ενάντια  σε όσα είναι σημαντικά για εμάς ή για το άλλο άτομο.