Η διαχείριση παιδιών που επιδεικνύουν τα γεννητικά τους όργανα είναι ένα ζήτημα που απαιτεί ευαισθησία και βαθιά κατανόηση της παιδικής ανάπτυξης. Είναι σημαντικό να προσεγγίζουμε τέτοιες συμπεριφορές με ηρεμία και χωρίς επικριτική διάθεση, ώστε να προστατεύουμε την αυτοεκτίμηση του παιδιού, ενισχύοντας παράλληλα την κατανόησή του για τα κοινωνικά όρια.
Αρχικά, πρέπει να κατανοήσουμε το πλαίσιο στο οποίο συνέβη η συμπεριφορά. Για ένα μικρό παιδί, η περιέργεια για το σώμα του είναι φυσιολογική και αποτελεί μέρος της εξερεύνησης του εαυτού του. Αυτό που φαίνεται ακατάλληλο στους ενήλικες μπορεί να είναι για εκείνο απλώς μια αθώα πράξη. Γι’ αυτό, η αντίδρασή μας χρειάζεται να είναι ήρεμη και προσαρμοσμένη στο επίπεδο κατανόησης του παιδιού. Σε κάθε περίπτωση, εξετάζουμε αν η συμπεριφορά ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό ή αν επαναλαμβάνεται, καθώς και αν συνέβη σε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο.
Η αντιμετώπιση πρέπει να αποφεύγει την τιμωρία ή τον εκφοβισμό, καθώς τέτοιες αντιδράσεις ενδέχεται να δημιουργήσουν αισθήματα ντροπής ή φόβου. Αντίθετα, μπορούμε να εξηγήσουμε στο παιδί με απλό και κατανοητό τρόπο τη διαφορά ανάμεσα σε αυτό που είναι «ιδιωτικό» και «δημόσιο». Η εκπαιδευτική προσέγγιση με ιστορίες ή παραδείγματα από την καθημερινότητα μπορούν να είναι χρήσιμα εργαλεία για την κατανόηση αυτών των εννοιών.
Αν διαπιστωθεί ότι η συμπεριφορά είναι επαναλαμβανόμενη ή φαίνεται να υποδηλώνει άγχος, έλλειψη κατανόησης των κοινωνικών κανόνων ή ακόμα και τραύμα, τότε είναι απαραίτητη μια βαθύτερη διερεύνηση. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η βοήθεια από έναν ειδικό ψυχικής υγείας είναι κρίσιμη, ώστε να κατανοήσουμε τυχόν υποκείμενες αιτίες και να υποστηρίξουμε κατάλληλα το παιδί. Αν η κατάσταση το απαιτεί, η παραπομπή σε παιδοψυχολόγο μπορεί να προσφέρει στο παιδί και στην οικογένεια πολύτιμη υποστήριξη.
Η προσέγγιση αυτού του θέματος απαιτεί λεπτότητα με στόχο να ενισχύσουμε την ευημερία του παιδιού, να το εκπαιδεύσουμε στους κοινωνικούς κανόνες και να το στηρίξουμε, αποφεύγοντας κάθε μορφή στιγματισμού.
