Η διαχείριση του άγχους είναι κάτι που τα παιδιά και οι έφηβοι μπορούν να μάθουν, αρκεί να νιώθουν ότι έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τους καταλαβαίνουν και τους στηρίζουν. Οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί και το ευρύτερο περιβάλλον, παίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Μερικοί τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν είναι:

  • Συζητάμε με το παιδί μας για το άγχος του, χωρίς να το πιέζουμε ή να το κρίνουμε. Δεν είναι πάντα απαραίτητο να του δώσουμε άμεσες συμβουλές, μερικές φορές, το πιο σημαντικό είναι απλώς να το ακούσουμε προσεκτικά, δείχνοντας κατανόηση και αποδοχή
  • Αφιερώνουμε ποιοτικό χρόνο σε καθημερινές δραστηριότητες με τα παιδιά, ανάλογες με την ηλικία τους, π.χ. συζήτηση, παιχνίδι, ζωγραφική κ.λπ., ή δίνουμε έστω τη δυνατότητα να είναι δίπλα μας όταν το έχουν ανάγκη, ακόμα κι αν εμείς κάνουμε κάτι άλλο.
  • Γελάμε μέσα στη οικογένεια: Τα αστεία, τα ανέκδοτα, μία ευχάριστη ταινία στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο, τα κόμικς, τα ευχάριστα ομαδικά παιχνίδια αποτελούν έξυπνα και ευχάριστα διαλείμματα από το καθημερινό στρες.
  • Δείχνουμε στοργή μέσα από φυσική επαφή. Αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας συχνά, προκειμένου να τα καθησυχάσουμε και να τα ηρεμήσουμε.
  • Προτείνουμε στα παιδιά δραστηριότητες που τα χαλαρώνουν και τα βοηθούν να εκτονωθούν, είτε πρόκειται για κάποιο χόμπι είτε για κάποια μορφή σωματικής άσκησης.
  • Τα βοηθούμε να αναπτύξουν και να διατηρήσουν φιλίες. Οι φιλίες και οι κοινωνικές σχέσεις παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη συναισθηματική ισορροπία. Τα παιδιά που αισθάνονται ότι έχουν φίλους στους οποίους μπορούν να βασιστούν είναι λιγότερο αγχώδη και πιο ανθεκτικά στις δυσκολίες.
  • Υποστηρίζουμε στενές σχέσεις και με άλλα άτομα (συγγενείς, φίλους κ.ά.), ώστε τα παιδιά να έχουν κάποιον τρίτο για να συζητήσουν μαζί του τα θέματα που τα απασχολούν.
  • Ως γονείς, πρέπει να θυμόμαστε ότι τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται το άγχος τους παρατηρώντας εμάς. Αν αντιδρούμε με ψυχραιμία και βρίσκουμε λειτουργικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε το δικό μας στρες, τους δίνουμε ένα θετικό παράδειγμα. Αντίθετα, αν δείχνουμε συνεχώς αγχωμένοι ή αντιδρούμε υπερβολικά στις δυσκολίες, είναι πιθανό να αναπαράγουν τις ίδιες αντιδράσεις.
  • Μειώνουμε τις συγκρούσεις με τον/την σύντροφό μας, τουλάχιστον μπροστά στο παιδί ή στα παιδιά. Η σχέση των γονιών επηρεάζει κατά πολύ τη συναισθηματική ισορροπία των παιδιών.