Τα συναισθήματα είναι καθολικά: όλοι οι άνθρωποι από τη γέννηση τους είναι προγραμματισμένοι να τα βιώνουν. Τα συναισθήματα διακρίνονται σε θετικά και αρνητικά, όχι σε καλά και κακά συναισθήματα. Συνήθη θετικά συναισθήματα είναι η χαρά, η ικανοποίηση, ο ενθουσιασμός και η ηρεμία. Στα αρνητικά συναισθήματα συγκαταλέγονται συνήθως ο φόβος, το άγχος, η λύπη, ο θυμός και η ζήλια. Μερικές φορές μεγαλώνουμε μαθαίνοντας ότι τα αρνητικά συναισθήματα είναι κακά και ότι πρέπει να τα κρύβουμε ή να τα αποφεύγουμε. Έτσι, μπορεί να καταλήγουμε να μην νιώθουμε καλά όταν τα βιώνουν και τα ίδια μας τα παιδιά και να προσπαθούμε να τα απομακρύνουμε από αυτά, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Τα αρνητικά συναισθήματα, όταν δε βιώνονται σε υπερβολικό βαθμό, έχουν ουσιαστική σημασία για την ανάπτυξή μας. Ποια είναι λοιπόν η χρησιμότητα τους; Ο φόβος μας προστατεύει από κινδύνους και μπορεί να μας προετοιμάζει για δράση, ενώ το άγχος ενισχύει την εγρήγορση, τη συγκέντρωση και την επίτευξη στόχων. Η λύπη μας δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά και μπορεί να μας κινητοποιήσει για αλλαγές. Ο θυμός από την άλλη πλευρά, μας βοηθά να θέσουμε όρια και να εκφράσουμε τις ανάγκες μας. Τέλος, η ζήλια, που μπορεί να αναδυθεί συνήθως και μέσω της σύγκρισης με άλλους, μπορεί να μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε τα σημεία που θα θέλαμε να αλλάξουμε και να μας παρακινήσει για αυτοβελτίωση. Τα παιδιά έρχονται στη ζωή με προίκα τα συναισθήματα τους, αλλά λόγω της ανωριμότητας του εγκεφάλου τους, χωρίς κανένα εργαλείο για το πως να τα διαχειριστούν. Η μόνη λύση λοιπόν είναι να εκπαιδεύσουμε εμείς οι ενήλικες τα παιδιά στη διαχείριση των συναισθημάτων τους, ώστε να μάθουν να τα χειρίζονται με λειτουργικό τρόπο καθώς μεγαλώνουν. Για να το κάνουμε αυτό, είναι σημαντικό να μη φοβόμαστε τα αρνητικά συναισθήματα, να τους δίνουμε χώρο και να μάθουμε να τα αναγνωρίζουμε πρώτα στον ίδιο μας τον εαυτό και στη συνέχεια στα παιδιά μας.