Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, φαίνεται να υπάρχει σύνδεση μεταξύ των εξαρτήσεων και της έλλειψης αγάπης και φροντίδας στην παιδική ηλικία. Ειδικότερα, τα άτομα που έχουν υποστεί τραύματα, όπως σωματική ή συναισθηματική παραμέληση κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, εμφανίζουν συχνά υψηλά ποσοστά κατάθλιψης, άγχους και θυμού. Επιπλέον, οι αντιδράσεις τους σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα τείνουν να είναι παρορμητικές και μπορεί να οδηγήσουν σε συμπεριφορές όπως η κατάχρηση ουσιών, συμπεριλαμβανομένης της κατανάλωσης αλκοόλ ή ναρκωτικών, ως μέσο για να αντιμετωπίσουν αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα που βιώνουν.

Κατά την εξέταση των λόγων για την ανάπτυξη αυτής της παρορμητικότητας, οι μελέτες δείχνουν αλλαγές στις περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη συναισθηματική ισορροπία, τον έλεγχο των παρορμήσεων και την εγωκεντρική σκέψη σε παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση. Ως αποτέλεσμα, όσοι έχουν υποστεί παιδική παραμέληση μπορεί να αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο να εμπλακούν σε κατάχρηση ουσιών λόγω δυσκολιών στον έλεγχο των παρορμήσεων και στη λήψη ορθολογικών αποφάσεων.

Πέραν των αλλαγών στον εγκέφαλο, η σχέση μεταξύ δυσμενών εμπειριών στην παιδική ηλικία και της μετέπειτα κατάχρησης ουσιών βασίζεται στο ότι τα άτομα που παραμελήθηκαν ως παιδιά μπορεί να αισθάνονται μοναξιά και απομόνωση ως ενήλικες. Επιπλέον, μπορεί να βιώνουν θλίψη σχετικά με την απώλεια αγάπης και στοργής που τους έλειπε από πολύ μικρή ηλικία.

Η κατανόηση της σύνδεσης μεταξύ αυτών των ζητημάτων είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη στοχευμένων παρεμβάσεων για την πρόληψη της εξέλιξης της κατάχρησης ναρκωτικών ή αλκοόλ. Επιπλέον, η αναγνώριση του τρόπου με τον οποίο συνδέονται η παιδική κακοποίηση και η κατάχρηση ουσιών μπορεί να βοηθήσει στην προσαρμογή των προγραμμάτων θεραπείας για επιτυχή αποκατάσταση.