Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του διαζυγίου, μπορεί να παρατηρηθεί το να μεταφέρουν τα παιδιά τη στήριξή τους από τον έναν γονιό στον άλλο, γεγονός που μπορεί να σχετίζεται με διάφορους παράγοντες. Είναι φυσιολογικό για τα παιδιά να αναπτύσσουν τις δικές τους απόψεις καθώς μεγαλώνουν και διαμορφώνουν την ταυτότητά τους. Στα οικογενειακά θέματα, οι απόψεις τους ενδέχεται να επηρεάζονται από τις εμπειρίες τους, τις σχέσεις τους με τους γονείς και γενικότερα από το περιβάλλον τους.
Ένας γονιός μπορεί επίσης να επηρεάζει, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα το παιδί, ώστε να υιοθετήσει μια αρνητική άποψη για τον άλλο γονέα. Αυτό μπορεί να πηγάζει από ανεπίλυτες συγκρούσεις, πικρία ή προσπάθεια να κερδίσει τη συμπαράσταση του παιδιού.
Η υποστήριξη μόνο του ενός γονιού μπορεί να παρέχει σταθερότητα και ασφάλεια σε ένα κατά τα άλλα ταραγμένο περιβάλλον. Επιπλέον, μπορεί να λειτουργήσει ως ένας τρόπος για το παιδί να διατηρήσει μια σύνδεση με τον προτιμώμενο γονιό. Το παιδί μπορεί ακόμα να αντιλαμβάνεται αυτήν την προτίμηση ως έναν τρόπο συναισθηματικής υποστήριξης του συγκεκριμένου γονέα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, το παιδί μπορεί να αισθάνεται υποχρεωμένο να υποστηρίξει έναν γονιό έναντι του άλλου, κουβαλώντας συναισθηματικά βάρη που υπερβαίνουν τις αναπτυξιακές του ικανότητες. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν ο ένας γονέας εκφράζει έμμεσα ή άμεσα την αγανάκτηση ή τις προσδοκίες του στο παιδί.
Η συνεργασία μεταξύ των γονέων, επικεντρωμένη στην ανοικτή επικοινωνία, μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία ενός πιο σταθερού και υποστηρικτικού περιβάλλοντος για το παιδί κατά τη διάρκεια του διαζυγίου. Είναι ουσιώδες να αποφεύγονται αρνητικές συζητήσεις για τον άλλο γονιό και να προωθείται μια υγιής σχέση συν-γονεϊκότητας.
Επιπλέον, η προτεραιότητα στην ευημερία και στην κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών του παιδιού είναι εξαιρετικά σημαντική. Αυτό περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος όπου το παιδί αισθάνεται ελεύθερο να διαμορφώσει τις δικές του απόψεις και να διατηρήσει υγιείς σχέσεις και με τους δύο γονείς.
Τέλος, η υποστήριξη ειδικού (ψυχολόγου ή οικογενειακού θεραπευτή) μπορεί να παράσχει ένα ασφαλές περιβάλλον για το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του και τις ανησυχίες του. Επιπλέον, επιτρέπει στους γονείς να αναγνωρίσουν μη επιθυμητές συμπεριφορές από την πλευρά τους, και να κατανοήσουν τα ζητήματα που συντελούν στην αλλαγή της αντίληψης του παιδιού.
