Προκειμένου να διατηρήσουμε μια κοινή γραμμή ως γονείς όταν θέτουμε όρια χρειάζεται να έχουμε ανοιχτή και καλή επικοινωνία, αμοιβαίο σεβασμό και να ορίσουμε μια διαδικασία για τη λήψη αποφάσεων από κοινού. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί λαμβάνει σαφή μηνύματα. Ειδικότερα:

  • Προσδιορίζουμε από κοινού τους βασικούς τομείς που χρειάζονται όρια, όπως χρήση οθόνης, ύπνος, διάβασμα.
  • Συζητάμε πρώτα ιδιωτικά με τον/την σύντροφό μας σχετικά με τους κανόνες και τις συνέπειες. Συμφωνούμε εκ των προτέρων ποια είναι τα μη διαπραγματεύσιμα όρια και που υπάρχει περιθώριο ευελιξίας.
  • Συζητάμε ήρεμα για τις διαφορετικές οπτικές που μπορεί να έχουμε ως γονείς. Μπορεί να διαφωνούμε κάποιες φορές, και αυτό είναι απολύτως λογικό. Εστιάζουμε περισσότερο στο να βρούμε μία μέση λύση ή να δούμε πώς μπορούμε να συμβιβαστούμε.
  • Θέτουμε τα όρια από κοινού ως ομάδα και τα εξηγούμε στο παιδί ως ενιαίο μέτωπο. Μιλάμε στο παιδί υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλο και προτιμάμε τη χρήση του πρώτου πληθυντικού, λέγοντας «αποφασίσαμε» ή «εγώ και η μητέρα σου σκεφτήκαμε».
  • Αποφεύγουμε την αντιπαράθεση μπροστά στο παιδί, όπως επίσης και φράσεις «ρώτα τη μητέρα σου», ή «δε συμφωνώ με τον πατέρα σου, αλλά…». Ακόμα και αν διαφωνούμε με κάτι εκείνη την ώρα, υποστηρίζουμε το σύντροφό μας μπροστά στο παιδί και συζητάμε αργότερα σε ιδιωτικό επίπεδο τις διαφωνίες. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε τη διάσπαση και διευκολύνουμε το παιδί να παραμείνει επίσης σταθερό στα όρια.

Επανεξετάζουμε τα όρια και τα επαναπροσαρμόζουμε ως ομάδα. Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, χρειάζεται να προσαρμόζουμε τα όρια αναλόγως. Ελέγχουμε τακτικά αν λειτουργούν οι κανόνες, αν τα όρια που έχουμε βάλει είναι κατάλληλα για την ηλικία τους, όπως επίσης και αν τα εφαρμόζουμε δίκαια και από τις δύο πλευρές, και τα επαναδιαμορφώνουμε αναλόγως αν χρειαστεί.