Όταν ένα παιδί εκφράζει δυσπιστία ή άρνηση για το χωρισμό των γονιών του η επικύρωση των συναισθημάτων του είναι υψίστης σημασίας, διαβεβαιώνοντάς το ότι είναι εντάξει να αισθάνεται σύγχυση ή αβεβαιότητα για την κατάσταση.
Ενθαρρύνετε το παιδί να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Αυτός ο διάλογος μπορεί να παράσχει πληροφορίες σχετικά με τις αντιλήψεις του παιδιού και να επιτρέψει την αντιμετώπιση τυχόν ανησυχιών ή ερωτήσεων που μπορεί να υπάρχουν.
Προσφέρετε κατάλληλες για την ηλικία εξηγήσεις σχετικά με τον χωρισμό, αποφεύγοντας λεπτομέρειες, παρέχοντας όμως επαρκείς πληροφορίες ώστε το παιδί να κατανοήσει τις αλλαγές στη δυναμική της οικογένειας.
Δώστε έμφαση στη σταθερότητα και την αγάπη, διαβεβαιώνοντας το παιδί ότι, παρά τις αλλαγές, αγαπιέται και υποστηρίζεται και από τους δύο γονείς. Ενισχύστε την ιδέα ότι η αγάπη μεταξύ του παιδιού και κάθε γονέα παραμένει ακλόνητη. Διατηρήστε τη συνέπεια στις ρουτίνες για να δημιουργήσετε μια αίσθηση σταθερότητας για το παιδί, βοηθώντας το να προσαρμοστεί στις αλλαγές πιο ομαλά.
Παρακολουθήστε τη συμπεριφορά και τα συναισθήματα του παιδιού με την πάροδο του χρόνου. Εάν η άρνηση επιμένει ή εμφανίζονται σημάδια δυσφορίας, αυτό μπορεί να υποδηλώνει την ανάγκη για πρόσθετη υποστήριξη. Η υπομονή είναι ζωτικής σημασίας, καθώς η αποδοχή της κατάστασης μπορεί να πάρει χρόνο. Εάν η άρνηση του παιδιού συνεχίζεται ή φαίνεται βαθιά στενοχωρημένο, σκεφτείτε να απευθυνθείτε σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας, όπως έναν παιδοψυχολόγο. Οι ειδικοί μπορούν να καθοδηγήσουν το παιδί και να παρέχουν υποστήριξη για όλη την οικογένεια.
