Οι γονείς πρέπει να προσεγγίσουν τις καταστάσεις όπου οι νέοι εμπλέκονται σε συμπεριφορές όπως το κάπνισμα με ευαισθησία και κατανόηση. Καταρχάς, είναι ζωτικής σημασίας να συνειδητοποιήσουν ότι το κάπνισμα δημιουργεί τόσο σωματική όσο και ψυχολογική εξάρτηση. Επιπλέον, οι καπνιστές μπορεί να θεωρούν ότι το τσιγάρο τους ηρεμεί, αλλά η έρευνα δείχνει ότι συχνά αυξάνονται τα επίπεδα άγχους λόγω του καπνίσματος και το τσιγάρο είναι απαραίτητο προκειμένου να επανέλθει ο καπνιστής στα προηγούμενα επίπεδα ηρεμίας. Ειδικότερα αυτό που συμβαίνει είναι ότι με το κάπνισμα αυξάνονται τα επίπεδα νικοτίνης (που είναι εθιστική ουσία) και έτσι μειώνεται το άγχος και η νευρικότητα. Ως εκ τούτου, το κάπνισμα είναι ο τρόπος με τον οποίο ικανοποιείται ο εθισμός στη νικοτίνη, ενώ η απόλαυση που νιώθει ο καπνιστής είναι αποτέλεσμα της ικανοποίησης αυτού του εθισμού.
Κατανοώντας ότι η προσπάθεια εγκατάλειψης του καπνίσματος είναι δύσκολη λόγω των σωματικών και ψυχολογικών επιπτώσεων, οι γονείς μπορούν να προσφέρουν στήριξη και ενθάρρυνση. Μερικές πρακτικές συμβουλές που μπορούμε να ακολουθήσουμε ως γονείς περιλαμβάνουν τα εξής:
- Δημιουργούμε ένα ανοιχτό περιβάλλον για να συζητάμε με τα παιδιά μας. Ακούμε τις ανησυχίες τους, και δεν κρίνουμε αυστηρά. Ο διάλογος βοηθάει στην κατανόηση των αιτιών πίσω από τις συγκεκριμένες συμπεριφορές.
- Παρέχουμε έγκυρες πληροφορίες και ενημερωτικό υλικό σχετικά με τους κινδύνους του καπνίσματος και τις επιπτώσεις στην υγεία και ενισχύουμε την ευαισθησία των παιδιών μας σε αυτά τα θέματα.
- Προωθούμε εναλλακτικές δραστηριότητες και χόμπι που μπορούν να λειτουργήσουν ως υγιείς αντικαταστάτες του καπνίσματος. Ενθαρρύνουμε τη συμμετοχή τους σε ομαδικές δραστηριότητες που προωθούν την υγιή κοινωνική αλληλεπίδραση.
- Βοηθούμε τα παιδιά μας να αντιμετωπίσουν το άγχος και το στρες με υγιείς τρόπους. Αναζητούμε μαζί τους εναλλακτικές λύσεις για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους χωρίς να καταφεύγουν στο κάπνισμα.
- Σε περιπτώσεις που η συμπεριφορά συνδέεται με συναισθηματικά ή ψυχολογικά ζητήματα, η ψυχολογική υποστήριξη μπορεί να είναι χρήσιμη. Συνεργαζόμαστε με ειδικούς ψυχολόγους ή συμβούλους που μπορούν να παρέχουν εξειδικευμένη βοήθεια.
Συνολικά, η επικοινωνία, η κατανόηση και η παροχή στήριξης είναι κρίσιμοι παράγοντες για την αντιμετώπιση του θέματος του καπνίσματος στο πλαίσιο της οικογενειακής δυναμικής.
Η συζήτηση με τα παιδιά και τους εφήβους σχετικά με τη χρήση του διαδικτύου δεν αποτελεί μια μονοδιάστατη διαδικασία. Είναι ένας συνεχής διάλογος, καθώς πρέπει να ελέγχουμε τακτικά τη διαδικτυακή συμπεριφορά των παιδιών μας και να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί.
Για να βοηθήσουμε τους εφήβους να αντιμετωπίζουν υπεύθυνα τη χρήση του διαδικτύου, μπορούμε να υιοθετήσουμε διάφορες στρατηγικές.
Καταρχάς, παρέχουμε ένα πρότυπο υγιούς χρήσης του Διαδικτύου, δείχνοντας με το παράδειγμα μας μια ισορροπημένη χρήση και θέτοντας όρια στη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας στο σπίτι μας γενικά. Κρατάμε την τεχνολογία μακριά από το υπνοδωμάτιο, απενεργοποιώντας τις οθόνες τουλάχιστον 30 με 60 λεπτά πριν τον ύπνο. Αντικαθιστούμε τη νυχτερινή χρήση του υπολογιστή με χρόνο ψηφιακής αποτοξίνωσης, όπως μια χαλαρωτική ρουτίνα ύπνου που περιλαμβάνει οικογενειακό χρόνο.
Επιπλέον, θεσπίζουμε κανόνες που καθορίζουν ότι η χρήση του Διαδικτύου δεν είναι ιδιωτική για ανηλίκους. Ενημερώνουμε τα παιδιά μας ότι έχουμε το δικαίωμα να ελέγχουμε τη χρήση τους στο Διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων των συνδέσεών τους με άλλους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, προκειμένου να διασφαλίσουμε την ασφάλειά τους στο διαδίκτυο, ενώ παράλληλα χρησιμοποιούμε εφαρμογές γονικού ελέγχου για να ενισχύσουμε την ασφαλή και υπεύθυνη χρήση του Διαδικτύου. Επιπλέον φροντίζουμε να έχουμε κοινές διαδικτυακές δραστηριότητες, να βλέπουμε δηλαδή με τι ασχολούνται τα παιδιά, τι βλέπουν κλπ., και να συζητάμε σχετικά με αυτές τις δραστηριότητες.
Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, συμμετέχουμε ενεργά σε ανοιχτές συζητήσεις σχετικά με τη διαδικτυακή ζωή τους και παρακολουθούμε στενά τις πιο πρόσφατες διαδικτυακές απειλές. Προσεγγίζουμε αυτές τις συζητήσεις ως μέρος της καθημερινής ρουτίνας μας, μειώνοντας έτσι την αντίσταση των παιδιών.
Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, φαίνεται να υπάρχει σύνδεση μεταξύ των εξαρτήσεων και της έλλειψης αγάπης και φροντίδας στην παιδική ηλικία. Ειδικότερα, τα άτομα που έχουν υποστεί τραύματα, όπως σωματική ή συναισθηματική παραμέληση κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας, εμφανίζουν συχνά υψηλά ποσοστά κατάθλιψης, άγχους και θυμού. Επιπλέον, οι αντιδράσεις τους σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα τείνουν να είναι παρορμητικές και μπορεί να οδηγήσουν σε συμπεριφορές όπως η κατάχρηση ουσιών, συμπεριλαμβανομένης της κατανάλωσης αλκοόλ ή ναρκωτικών, ως μέσο για να αντιμετωπίσουν αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα που βιώνουν.
Κατά την εξέταση των λόγων για την ανάπτυξη αυτής της παρορμητικότητας, οι μελέτες δείχνουν αλλαγές στις περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη συναισθηματική ισορροπία, τον έλεγχο των παρορμήσεων και την εγωκεντρική σκέψη σε παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση. Ως αποτέλεσμα, όσοι έχουν υποστεί παιδική παραμέληση μπορεί να αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο να εμπλακούν σε κατάχρηση ουσιών λόγω δυσκολιών στον έλεγχο των παρορμήσεων και στη λήψη ορθολογικών αποφάσεων.
Πέραν των αλλαγών στον εγκέφαλο, η σχέση μεταξύ δυσμενών εμπειριών στην παιδική ηλικία και της μετέπειτα κατάχρησης ουσιών βασίζεται στο ότι τα άτομα που παραμελήθηκαν ως παιδιά μπορεί να αισθάνονται μοναξιά και απομόνωση ως ενήλικες. Επιπλέον, μπορεί να βιώνουν θλίψη σχετικά με την απώλεια αγάπης και στοργής που τους έλειπε από πολύ μικρή ηλικία.
Η κατανόηση της σύνδεσης μεταξύ αυτών των ζητημάτων είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη στοχευμένων παρεμβάσεων για την πρόληψη της εξέλιξης της κατάχρησης ναρκωτικών ή αλκοόλ. Επιπλέον, η αναγνώριση του τρόπου με τον οποίο συνδέονται η παιδική κακοποίηση και η κατάχρηση ουσιών μπορεί να βοηθήσει στην προσαρμογή των προγραμμάτων θεραπείας για επιτυχή αποκατάσταση.
