Το άγχος ασθένειας ή αλλιώς, άγχος υγείας, περιλαμβάνει την υπερβολική ανησυχία για την ύπαρξη ή την ανάπτυξη μιας σοβαρής ασθένειας. Πολλές φορές μπορεί να παρατηρούμε πώς το παιδί ή ο έφηβος ανησυχεί πολύ για την κατάσταση της υγείας του και ως εκ τούτου, να προσπαθεί να τρώει μόνο θρεπτικές τροφές, να καταναλώνει πολλούς χυμούς, να αποφεύγει χώρους με πολλά άτομα ή να παρερμηνεύει κοινές σωματικές αισθήσεις (π.χ. πονοκέφαλο ή στομαχόπονο) ως σημάδια σοβαρής ασθένειας.
Μια ασθένεια σε ένα μέλος της οικογένειας ή σε κάποιον συνομήλικο ή η έκθεση σε δυσάρεστες ειδήσεις που σχετίζονται με την υγεία, ιδίως γύρω από επιδημίες ή ευρέως διαδεδομένες ασθένειες, μπορεί να αυξήσει το άγχος αυτό. Τα παιδιά μπορεί να μην έχουν τα εργαλεία για να πλαισιώσουν αυτές τις πληροφορίες, με αποτέλεσμα να πιστεύουν ότι διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο.
Η διαχείριση του άγχους για την υγεία στα παιδιά και τους εφήβους, ιδίως όταν αυτό επηρεάζει τις διατροφικές τους συνήθειες, απαιτεί τόσο κατανόηση όσο και στρατηγικές υποστήριξης. Πιο συγκεκριμένα είναι σημαντικό να:
Παρέχουμε ακριβείς πληροφορίες. Εξηγούμε τις έννοιες της υγείας και της ασθένειας με όρους κατάλληλους για την ηλικία του παιδιού, διορθώνοντας τις παρανοήσεις που μπορεί να προκαλούν υπερβολικό φόβο. Παραδείγματος χάριν, μπορούμε να εξηγήσουμε ότι οι ασθένειες μπορούν να αντιμετωπιστούν και η διατήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής μπορεί να μας βοηθήσει να διατηρήσουμε ένα δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα.
Δημιουργούμε μια ρουτίνα στο φαγητό. Η συνέπεια στις ώρες των γευμάτων και των σνακ μπορεί να προσφέρει μια αίσθηση ασφάλειας, η οποία μειώνει το άγχος. Το να επιτρέπουμε στα παιδιά να επιλέγουν αυτό που θα καταναλώσουν, μεταξύ κάποιων θρεπτικών επιλογών, μπορεί επίσης να λειτουργήσει ενδυναμωτικά. Επιπλέον, είναι σημαντικό να επαναφέρουμε την προσοχή και στην απόλαυση του φαγητού, παρατηρώντας την οσμή, τη γεύση και την υφή του.
Παροτρύνουμε τη συζήτηση γύρω από τα συναισθήματα. Μιλάμε συχνά για αυτά που νιώθουμε και μοιραζόμαστε τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς και τους φόβους. Συζητάμε ανοιχτά για αυτούς και αναγνωρίζουμε τη σημασία που έχουν για τα παιδιά, λέγοντας, για παράδειγμα, «Καταλαβαίνω ότι ανησυχείς μήπως αρρωστήσεις, αλλά να θυμάσαι ότι πολλά από αυτά τα συμπτώματα είναι συνηθισμένα και δεν σημαίνουν κάτι σοβαρό». Εάν το άγχος επηρεάζει σημαντικά τη διατροφή ή οδηγεί σε περιοριστικές διατροφικές συνήθειες, μπορούμε να απευθυνθούμε σε κάποιον επαγγελματία ψυχικής υγείας.
Γινόμαστε παράδειγμα προς μίμηση. Τα παιδιά και οι έφηβοι συχνά καθρεφτίζουν τη στάση των ενηλίκων απέναντι στις συμπεριφορές που σχετίζονται με την υγεία. Διατηρούμε μια ήρεμη και υγιή στάση απέναντι στο φαγητό, δίνοντας έμφαση στις θρεπτικές και όχι στις περιοριστικές συνήθειες.
Περιορίζουμε την έκθεση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η συνεχής έκθεση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορεί να αυξήσει το άγχος για την υγεία. Ενθαρρύνουμε την αναζήτηση πληροφοριών από έμπιστες πηγές ενημέρωσης, συζητώντας μαζί τις πληροφορίες αυτές και βοηθώντας τα παιδιά να καταλάβουν ότι τα μέσα ενημέρωσης συχνά εστιάζουν στα άκρα.
